زندگینامه
مهندس حسین معروفی در سال ۱۳۳۷ در روستایی اطراف شهرستان بوکان متولد شد. تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه تبریز و بر اساس علاقه در رشته گیاه شناسی ادامه داد. وی پس از اتمام دوران تحصیلات، به استخدام مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کردستان درآمد و در شهر سنندج مشغول به فعالیت شد. در اوایل استخدامی در بخش جنگل داری مشغول به فعالیت شد و این مهم را تا چند سال ادامه داد و در نهایت تصمیم گرفت تا به دنبال علاقه خود که علم گیاه شناسی است برود. هم زمان با کار در مرکز تحقیقات به مدت 10 سال به صورت مستمر در دانشگاه کردستان مشغول به تدریس بود و در طول این دوران توانست دانشجویان زیادی را پرورش دهد. وی اشاره داشت زمانی که در این استان مطالعه گیاه شناسی را آغاز نمودم هیچ گونه اطلاعاتی در دست نبود و تنها مجبور بودم به محدود منابع داخلی وخارجی موجود مراجعه کنم. وی از سختی آن زمان میگوید و ادامه میدهد: در سالهای ۶۷ و ۶۸ تنهایی راهی کوهها و دشتهای کردستان میشدم و انواع گونههای گیاهی را جمعآوری میکردم تا بتوانم ثابت کنم که کردستان سرشار از گونههای گیاهی نادر و کمیاب است. بلاخره تلاشهای وی جواب داد و توانست به همراه همکارانش حدود 2200 گونه گیاهی را در استان کردستان جمع آوری و شناسایی کند که این مهم کار بسیار بزرگی بود و موجب شد نام حسین معروفی به عنوان گیاه شناس برتر در کشور مطرح شود. از جمله فعالیتهای وی می توان به اجرای 13 پروژه تحقیقاتی به عنوان مجری، همکاری در اجرای 52 پروژه تحقیقاتی، تهیه و چاپ 30 مقاله با امتیاز ISI ، 38 مقاله علمی پژوهشی، چاپ 4 جلد کتاب فلور، شرکت در 33 همایش ملی و بین المللی با ارائه مقاله، مشاورت بیش از 34 پایان نامه دانشجویی در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا در دانشگاههای مختلف کشور، معرفی 24 گونه جدید برای جهان و 16 گونه جدید برای ایران اشاره نمود. اکنون که ۳ سال از بازنشستگی وی نیز میگذرد همچنان مشغول به فعالیت است و با آموزش و راهنمایی دانشجویانی که به این زمینه علاقه نشان میدهند و همچنین در راه کشف گونههای گیاهی بیشتر تلاش میکند. وی یادآور می گردد که تعداد گونه جدید برای جهان و همچنین گونه های جدید زیادی برای ایران شناسایی که کار تهیه و تدوین مقاله آنها در دست انجام است. به اعتقاد این پیشکسوت علم و پژوهش، گونههای گیاهی سرمایه با ارزش مملکت محسوب شده و نباید آنها را نادیده گرفت و لازم است توجه بیشتری به آن داشته باشیم.
هنرنامه